Meet Dutch Australian Petra de Jong

This is our first guest post totally in Dutch language!  Thanks to Petra de Jong for submitting this piece which first ran in http://www.metrocolumn.nl

Geef Nooit Op

“Vergeet je plannen om naar Australie te gaan”, zei de man van het Emigratie Advies Bureau. “Met jouw werkervaring en opleiding maak je geen kans. Ga terug naar school en doe iets anders”. Ik was teleurgesteld en stuurloos. Kortgeleden was mijn vader overleden: 1 jaar na zijn 50ste. Ik had een langdurige relatie verbroken en mijn vaste baan opgezegd.

Na drie jaar avondschool haalde ik mijn VWO diploma, terwijl ik via uitzendburo’s werkte. Ik maakte indrukwekkende reizen naar Zuid-Amerika en West Afrika. Nog altijd had ik geen idee welke richting ik op moest, toen mijn moeder een advertentie van een Australische universiteit in de krant vond.

De vrouwelijke stem aan de telefoon antwoorde: “Nee” op mijn vraag en het was alsof de deur van een brandkast met een geheime combinatie open sprong. “Nee, je hoeft geen 18 te zijn om in Australie te studeren”. Een VWO diploma en voldoende geld om voor de opleiding te betalen. Gezondheidskeuring; studenten visum; vliegticket. Baan opzeggen; spullen opslaan. Afscheid nemen en vertrekken…

Op zijn Hollands, kocht ik een fiets om naar de universiteit te gaan. Al zwetend peddelde ik de heuvels op. Met de stadsplattegrond en de vacaturepagina op tafel zocht ik een baantje en ondekte dat ik een ‘buitenlander’ was met een accent, leeftijd en CV die niet in een hokje pasten. Na het afronden van mijn studie diende ik een aanvraag voor emigratie in en een simpel A-viertje in de post vertelde me een paar maanden later dat ik mocht blijven!

In hetzelfde jaar dat ik mijn levenspartner vond, kocht ik mijn eerste hond en werd kleine zelfstandige. Na jaren sparen, gingen we op zoek naar een stuk land buiten de stad. Het was vijf uur rijden om een klein huisje met twee hectare grond met de makelaar te zien en we waren direct verkocht. We vulden zware dozen met ons stadsleven en reden met een geleende aanhanger heen en weer om in onze nieuwe wijde wereld alles uit te pakken.
Na twaalf maanden in ons eigen paradijs hebben we behalve de drie honden, twee schapen ook een hok vol kippen. We planten fruitbomen en kweken onze eigen groenten. We genieten van dit prachtige stukje aarde met vele vogels, groene kikkers en kangaroes. We leven zuinig, zodat we minder uren hoeven te werken en lekker thuis kunnen zijn. “Ach, wat heb je nou uiteindelijk echt nodig als je grootste dromen uitkomen?”